Hermeneutyka zachwytu
Paweł Dziel
A b s t r a k t
W artykule omówiono książkę Adriana Glenia Andrzej Stasiuk. Istnienie, która odwołuje się do tradycji hermeneutycznej w badaniach literackich. (...)
A b s t r a k t
W artykule omówiono książkę Adriana Glenia Andrzej Stasiuk. Istnienie, która odwołuje się do tradycji hermeneutycznej w badaniach literackich. (...)
A b s t r a k t
W artykule zawarto studium analityczno-interpretacyjne poetyki dwu najnowszych instalacji plastycznych autorstwa Joanny Rajkowskiej. (...)
A b s t r a k t
Tekst jest recenzją książki Barbary Kaszowskiej-Wandor Res publica (post) litteraria. Od poetyki wspólnoty do postliteratury. (...)
A b s t r a k t
W 2017 roku zakończyła się realizacja projektu grantowego Poetika deskripce. Průzkum reprezentačního materiálu v intermediální perspektivě („Poetyka deskrypcji.
(...)A b s t r a k t
Artykuł omawia najnowszą monografię Anny Łebkowskiej pt. Somatopoetyka – afekty – wyobrażenia. Literatura XX i XXI wieku w kontekście wcześniejszych badań i publikacji autorki.
(...)„Pomiędzy przeżyciem i przeżyciem – maszyna do przeżywania, człowiek”
Jacek Dukaj, Po piśmie1
„Co możesz zrobić – obserwuj zmiany mód […] Może to tobie pierwszemu dane będzie spotkać Obcych”
Jacek Dukaj, Czarne oceany2
Jak czytać Po piśmie?
(...)Miasto to i kraina zamknęły się w samowystarczalny mikrokosmos, zainstalowały się na własne ryzyko na samym brzegu wieczności.
(B. Schulz, Republika marzeń)
Niedużych rozmiarów książeczka Jerzego Madejskiego Poetologie postrukturalne.
(...)Dokumenty osobiste publikowane w serii Archiwum Kobiet to wyjątkowe przedsięwzięcia edytorskie i wydawnicze. Autorki opracowań, które odnalazły i odczytały dziewiętnastowieczne rękopisy, opatrzyły je wstępami, biografiami, kalendariami, aneksami, komentarzami, zrezygnowały z modernizacji zapisów i innych edytorskich ingerencji, zachowując wszelkie „indywidualne cechy osoby piszącej: nawyki językowe, wahania pióra, umiejscowienie dopisków”1.
(...)Problem literackiej reprezentacji świata odgrywał zasadniczą rolę w dziejach powieści nowożytnej, skupiając na sobie uwagę samych pisarzy, teoretyków gatunku i krytyków literackich. Wiązał się on ściśle z zagadnieniami estetyczno-literackimi, poetologicznymi, normatywnymi, obejmował też sferę filozofii literatury, odnosząc się – przynajmniej w sposób implikowany – do strategii epistemologicznych i przeświadczeń ontologicznych, obowiązujących w danym okresie historyczno-kulturowym1.
(...)Teoria przekładu nie ma najlepszej prasy. Obydwa człony składające się na nazwę tej gałęzi wiedzy z różnych przyczyn traktowane są z rezerwą, a ich zestawienie raczej pogłębia, niż usuwa wątpliwości. Już samo tłumaczenie – w podstawowym, praktycznym wymiarze – jest zjawiskiem, które nawet w humanistyce często pomija się milczeniem.
(...)