W dominujących wciąż typach analiz pisarstwo podróżnicze postrzegane bywa jako jedna z wielu tekstualizacji miejsc zwiedzanych przez autorki i autorów zapisów. Tekstualizacje te pozostają w retorycznych napięciach czy agonach z innymi tekstualizacjami, a ich sprawcy bywają nadal głównie dawnymi skryptorami Rolanda Barthesa. (...)
Jestem wdzięczny Grzegorzowi Pertkowi za wnikliwą lekturę mojego artykułu. Szkic Prepozycje. Metafizyka „bliskości” skłonił mnie do przemyślenia kilku spraw, zniuansował też wiele zagadnień przedstawionych przeze mnie (może nazbyt) skrótowo. (...)
W artykule Śledzenie (śladów) sensu. Tekst i lektura w hermeneutyce ponowoczesnej Patryk Szaj, forsując radykalnohermeneutyczny sposób rozumienia tekstu i jego lektury, zaproponował, by tę ostatnią uprawiać jako: „[…] kroczenie po śladach tekstu i podążanie w ślad za ich znaczeniorodną grą…”1. (...)
Tytuł książki Agnieszki Adamowicz-Pośpiech może czytelnikowi wydać się nietrafny. Ani literacki zapis doświadczenia podróży nie jest tu bowiem tematem głównym, ani też wędrówki śladem pisarza lub bohaterów jego prozy nie interesują autorki. (...)