Łukasz Żurek (1991) – dr, asystent na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, młodszy dokumentalista w Pracowni Dokumentacji Literatury Współczesnej IBL PAN, krytyk literacki.
A b s t r a k t
In the first part of the article, the author attempts to employ concepts discussed by Nicholas Brown in Autonomy. The Social Ontology of Art Under Capitalism in the analysis of the history of Polish literary criticism. (...)
A b s t r a k t
Pierwsza część artykułu jest próbą przeniesienia na grunt rozważań nad historią polskiej krytyki literackiej koncepcji Nicholasa Browna przedstawionej w książce Autonomy. (...)
A b s t r a k t
W pierwszej części artykułu badacz wykazuje, że biblioteki prywatne humanistów (w tym również badaczy literatury) wciąż nie stały się pełnoprawnym przedmiotem badań, oraz tłumaczy przyczyny takiego stanu rzeczy. (...)
A b s t r a k t
In the first part of the article, I demonstrate that private libraries of scholars in the humanities (including literary scholars) have still not become legitimate objects of study and explain the reasons behind it. (...)
W.,
Przecinek, w czasie pisania
to nie jest
to byłoby
gdyby zdążyło być każdym
w każdej (tej, już tamtej) chwili[1]
Wierszem otwierającym tomik Imiesłowy Krystyny Miłobędzkiej rządzą zaimki. Na 15 jednostek leksykalnych tworzących utwór aż 6 z nich to zaimki, z czego cztery to wskazujące („to”, „to”, „tej”, „tamtej”), a dwa upowszechniające („każdym”, „każdej”). (...)
W.,
A Comma in the Time of Writing
to nie jest
to byłoby
gdyby zdążyło być każdym
w każdej (tej, już tamtej) chwili[1]
(that is not / that would be / if it were on time to be every one / at every (this, no that) moment)
The poem that opens Krystyna Miłobędzka’s book of poetry Imiesłowy is ruled by pronouns. (...)
Stefan Szymutko, as can be judged from declarative statements found in some of his writings, never wanted to be a “literary theoretician,” understood (very selectively and unfairly) as someone who in Heideggerian terms “talks away” the work of literature, keeping its truth from being voiced. (...)
Stefan Szymutko, jak można sądzić po deklaratywnych stwierdzeniach znajdujących się w niektórych jego tekstach, nigdy nie chciał być „teoretykiem literatury”, rozumianym (bardzo wybiórczo i niesprawiedliwie) jako ktoś, kto po Heideggerowsku „zagaduje” dzieło literackie, nie daje dojść do głosu jego prawdzie[1]. (...)