Joanna Orska – dr hab., prof. Uniwersytetu Wrocławskiego, literaturoznawczyni, zajmuje się nowoczesną i współczesną literaturą, zwłaszcza problemami awangardy i neoawangardy. Specjalizuje się także w zagadnieniach związanych z krytyką literacką i z nowymi metodologiami badań literackich. Pracuje w Zakładzie Historii Literatury Polskiej po 1918 roku; kierowniczka Pracowni Współczesnych Form Krytycznych. Autorka książek Przełom awangardowy w dwudziestowiecznym modernizmie w Polsce (2004); Liryczne narracje. Nowe tendencje w poezji polskiej 1989–2006 (2006); Republika poetów. Poetyckość i polityczność w krytycznej praktyce (2013). Ostatnio wydała Performatywy. Składnia/retoryka, gatunki i programy poetyckiego konstruktywizmu (2019).
A b s t r a k t
Szkic opowiada historię wczesnych związków pomiędzy awangardowym filmem niemym a poezją, przyglądając się w szczególności wypowiedziom programowym powiązanym z filmem francuskich impresjonistów. (...)
A b s t r a k t
The article tells the story of the early relations between avant-garde silent film and poetry, with a particular focus on critical texts and artistic manifestos from French Impressionist cinema. (...)
Potrójna delimitacja wiersza wolnego
Wiersz awangardowy, w formule wypracowanej przede wszystkim przez Awangardę Krakowską w programach poetyckich Przybosia i Peipera, w polskiej wersologii był tradycyjnie związany z lekturą strukturalistyczną. (...)
A Three-Part Model for Free Verse:
Polish criticism has traditionally applied a structuralist reading to the avant-garde poetry developed, for the most part, through the Kraków-based poetic programs of Przyboś and Peiper. (...)