Joanna Orska – prof. dr hab., pracuje na Uniwersytecie Wrocławskim w Instytucie Filologii Polskiej (Zakład Literatury Polskiej XX i XXI w.). Jako literaturoznawczyni zajmuje się nowoczesną i współczesną literaturą, zwłaszcza problemami awangardy i neoawangardy w odniesieniu do zjawisk w kulturze XX i XXI wieku. Specjalizuje się także w zagadnieniach związanych z krytyką literacką i z nowymi metodologiami badań literackich. Jest kierowniczką Pracowni Współczesnych Form Krytycznych. Autorka książek Przełom awangardowy w dwudziestowiecznym modernizmie w Polsce (2004), Liryczne narracje. Nowe tendencje w poezji polskiej 1989–2006 (2006), Republika poetów. Poetyckość i polityczność w krytycznej praktyce (2013). Ostatnio wydała Performatywy. Składnia/retoryka, gatunki i programy poetyckiego konstruktywizmu (2019).
A b s t r a k t
The paper presents the circumstances of Heidegger’s text reception in Poland in the 1970s and in during the political transformation. Just as he did in France, Heidegger proved a significant reference point for text-centric methodologies of poststructuralism also in Poland. (...)
A b s t r a k t
Artykuł przedstawia okoliczności lektury pism Heideggera w Polsce w latach 70. XX wieku oraz w okresie transformacji ustrojowej. Tak jak we Francji, także i w Polsce niemiecki reformator fenomenologii okazał się zasadniczym punktem odniesienia dla tekstocentrycznych metodologii poststrukturalizmu. (...)
A b s t r a k t
The essay discusses the Polish version of A Nest of Ninnies (1969) by John Ashbery and James Schuyler, translated by Tadeusz Pióro and Andrzej Sosnowski, with Marjorie Perloff’s “unoriginal genius” in the neo-avant-garde as the reference point. (...)
A b s t r a k t
Szkic dotyczy przekładu Gniazdka dudków (1969) Johna Ashbery’ego i Jamesa Schuylera na język polski autorstwa Tadeusza Pióry i Andrzeja Sosnowskiego. (...)
A b s t r a k t
This article discusses the concept of the “mainstream” in relation to the old concepts of the canon and the opinion-forming center, as terms which have gradually replaced the more traditional and institutionally justified premises of literary criticism in the public debate. (...)
A b s t r a k t
Artykuł zarysowuje definicję pojęcia „mainstreamu” („głównego nurtu”) w odniesieniu do dawnego pojęcia kanonu oraz opiniotwórczej centrali (czy też centrum) jako określeń w debacie publicznej stopniowo zastępujących bardziej tradycyjne i instytucjonalnie uzasadnione przesłanki krytycznoliterackiego wartościowania. (...)
A b s t r a k t
The article tells the story of the early relations between avant-garde silent film and poetry, with a particular focus on critical texts and artistic manifestos from French Impressionist cinema. (...)
A b s t r a k t
Szkic opowiada historię wczesnych związków pomiędzy awangardowym filmem niemym a poezją, przyglądając się w szczególności wypowiedziom programowym powiązanym z filmem francuskich impresjonistów. (...)
Potrójna delimitacja wiersza wolnego
Wiersz awangardowy, w formule wypracowanej przede wszystkim przez Awangardę Krakowską w programach poetyckich Przybosia i Peipera, w polskiej wersologii był tradycyjnie związany z lekturą strukturalistyczną. (...)
A Three-Part Model for Free Verse:
Polish criticism has traditionally applied a structuralist reading to the avant-garde poetry developed, for the most part, through the Kraków-based poetic programs of Przyboś and Peiper. (...)