Poetyka powieści e-bookowej
Śmiałe, światotwórcze pomysły Jacka Dukaja i ich brawurowe realizacje sprawiły, że czytelnicy prozy autora Lodu zaczęli sobie zadawać pytania, mogące się wyrażać mniej więcej w takiej formie: „co on jeszcze wymyśli?” lub: „jak daleko się posunie?”. (...)
The Poetics of the e-Novel
The bold, world-creating ideas of Jacek Dukaj and their bravura execution have made readers of his prose (most prominently, Lód [Ice]) begin to ask themselves more or less the following questions: “What will he think of next?” or “How far is he going to go?” These questions concern his work purely in terms of their literary qualities: the way he shifts the boundaries of what is imaginable, and shifts human language toward the boundary of the Other. (...)
Poetics class was always one of my favorite subjects in my college studies – I must admit it, loud and clear, since few of my classmates shared my opinion. My interest in that subject was probably due to the fact that I had become familiar with the foundations of poetics earlier on – and nothing helps as much as a good foundation. (...)
Zajęcia z poetyki były od zawsze jednym z moich ulubionych przedmiotów na studiach – muszę to wyznać głośno i dobitnie, ponieważ niewiele koleżanek i kolegów podziela tę opinię. Zainteresowanie tym przedmiotem wynikało prawdopodobnie z faktu, iż wcześniej zaznajomiona byłam z jego podstawami – a nic tak nie pomaga jak dobra baza. (...)
Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki is not a new media poet. All attempts at conversion, convergence, or interpretation notwithstanding, Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki is not a new media poet. The aesthetics of error, glitch poetry, noises, clusters, strings, and, of course, cybernetic aesthetic categories, all find some justification here. (...)
Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki poetą nowomedialnym nie jest. Niezależnie od wszelkich prób konwersji, konwergencji, interpretacji – Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki poetą nowomedialnym nie jest. Estetyka błędu, glitch poetry, szumy, zlepy, ciągi – owszem, cybernetyczne kategorie estetyczne znajdują tu swoje uzasadnienie. (...)
Z ciemności wyłania się aforyzm angielskiego pisarza science-fiction Arthura C. Clarke’a: „Istnieją dwie możliwości. Jesteśmy we Wszechświecie sami albo nie. Obie są równie przerażające”. Drżące, błękitne litery przypominają hologram wyświetlony na tle nocnego nieba, które przecina spadająca gwiazda. (...)
An aphorism from English science-fiction writer Arthur C. Clarke flashes in the darkness: “Two possibilities exist: Either we are alone in the Universe or we are not. Both are equally terrifying.” The tremulous blue letters resemble a hologram displayed in the night sky, cut across by a falling star. (...)
Social media such as the popular site Facebook were originally designed primarily to help people find their friends online, stay in contact with them, and make new friends. They allow people to exchange short messages in real time with a community that includes both close friends and casual acquaintances, concerning events of a private (or even intimate) nature, as well as thoughts and opinions on current events in the sociopolitical sphere, and to exchange interesting content via hyperlinks. (...)
Portale społecznościowe, takie jak popularny Facebook, początkowo przeznaczone były przede wszystkim do odszukiwania znajomych za pośrednictwem sieci, utrzymywania z nimi kontaktu, a także do nawiązywania nowych znajomości. (...)