Wprowadzenie
W artykule zaproponowano nowe założenia dla badań narracji. Punktem wyjścia są kłopoty z interpretacją Ulicy Krokodyli Brunona Schulza. Dokładna lektura klasycznego tekstu polskiej literatury nowoczesnej pozwala na odkrycie problematycznego statusu opisywanego przez drohobyckiego pisarza świata.
(...)
Pierwszy akapit Prostoty serca przynosi skrótową charakterystykę głównej postaci, pani Aubain, zwięzłą prezentację jej służącej Felicyty oraz znacznie bardziej szczegółowy opis domu, który obie bohaterki zamieszkiwały:
Ten dom z łupkowym dachem wznosił się między dróżką biegnącą wśród płotów i uliczką wychodzącą na rzekę.
(...)
Kontakt z literaturą, jak każda forma kontaktu, rozgrywa się zawsze na rozpiętości przyjemnego i nieprzyjemnego. Czytanie oraz tłumaczenie to czynności angażujące doświadczające ciało – stany somatyczne, sensualne oraz seksualne.
(...)
Engagement with literature, like all forms of contact, always lies somewhere between the pleasurable and the unpleasant. Reading and translating are activities which engage the body doing the experiencing – whether somatic, sensual or sexual.
(...)
Założenia i cele
Niniejszy artykuł stanowi próbę zbadania relacji zachodzących między pojęciami jakości i seryjności w tłumaczeniu literackim. Moim celem nie będzie wszakże ocena stopnia „doskonałości” tekstu docelowego na sposób normatywny, lecz raczej wymodelowanie ewentualnych regularności dających się zaobserwować w poetyce przekładu.
(...)
The Brothers Karamazov, a novel by Fyodor Dostoyevsky, has been present in the world of Polish letters since 1913, which is when the first translation by Barbara Beaupré was published (although previous to that, the chapter about the Grand Inquisitor was translated and published as a stand-alone text1).
(...)
Assumptions and aims
The present contribution is an attempt to explore the interrelation between the notions of quality and seriality in literary translation. Its aim is not, however, judging the “excellence” of the target texts in a normative way, but rather observing certain “quality patterns” in translation poetics.
(...)
Powieść Fiodora Dostojewskiego pt. Bracia Karamazow funkcjonuje w polskiej literaturze od 1913 roku, czyli od momentu wydania pierwszego przekładu autorstwa Barbary Beaupré (choć wcześniej tłumaczono też i wydawano jako odrębne dzieło rozdział o Wielkim Inkwizytorze1).
(...)
Although it may seem counter-intuitive to discuss the crime novel in the context of superhero stories, this impression is deceiving. Once we attend to the several registers on which it operates, the superhero figure turns out to be a complimentary designation.
(...)
Mówienie o powieści kryminalnej w kontekście historii o superbohaterach tylko pozornie wydawać się może czymś nieszczególnie trafnym. Odwołanie do odmiennych rejestrów, w których funkcjonuje superbohater, okazuje się bowiem tylko umownym przyporządkowaniem.
(...)