Precz mi z Febem! – Febus żak,
Precz z harmonią, czczy to dym!
Wiwat modnych wieszczów smak,
Wiwat podkasany rym!
(Down with Phoebus! – Phoebus the schoolboy,
Down with harmony, it’s vain smoke!
Long live the taste of trendy bards,
Long live frivolous rhyme!)
Thus wrote Stanisław Okraszewski, a poet of the late Enlightenment, mocking the jarring one-syllable consonances he is referring to. (...)
Precz mi z Febem! – Febus żak,
Precz z harmonią, czczy to dym!
Wiwat modnych wieszczów smak,
Wiwat podkasany rym!
Tak pisał Stanisław Okraszewski, poeta późnego oświecenia, ośmieszając jednozgłoskowe, niemiłe dla ucha, współbrzmienia[1]. (...)
– a concept imported from cinematography into literary life – a short film promoting a book. It is composed of dynamically edited images, with information about the author and the book itself, and often arrayed with advertising slogans. (...)
– the word was invented by the American poet and art critic Gelett Burgess (1866-1951), though the practice to which it refers existed much earlier. Burgess wrote chiefly humoristic and nonsense verse; his works included the popular “Purple Cow” (translated into Polish by Stanisław Barańczak). (...)
– przeniesiony z kinematografii na grunt życia literackiego krótki film promujący książkę. Złożony jest z dynamicznie zmontowanych obrazów, informacji o autorze i samej książce, a często opatrzony także sloganami reklamowymi[1]. (...)
– słowo wymyślone przez amerykańskiego poetę i krytyka sztuki Geletta Burgessa (1866–1951), choć sama praktyka, do której się odnosi, znana była dużo wcześniej. Burgess uprawiał zwłaszcza twórczość humorystyczną i purnonsensową; jest m.in. (...)
In the Anglo-American tradition spoken word poetry is a specific kind of poetry intended for public performance or reading on stage. This outwardly simple English term is difficult to define (or translate), as it can be understood two ways – more broadly, as spoken poetry in general, which would include all oral poetic forms – performative, experimental and jazz poetry, but also – and perhaps primarily – hip hop; and more narrowly – as a particular contemporary poetry subgenre of American provenance, closely linked to poetry slams[1] – poetry performed for an audience, usually without accessories, musical or dance accompaniment. (...)
– poezja słowa mówionego; w tradycji angloamerykańskiej specyficzny rodzaj poezji przeznaczonej do publicznego wykonywania lub odczytywania na scenie. Ten z pozoru prosty angielski termin nasuwa znaczne trudności definicyjne (i przekładowe), zdaje się on bowiem rozumiany dwojako – szerzej jako poezja mówiona w ogóle, w skład której wchodziłyby wszystkie oralne formy poetyckie – w tym poezja performatywna, eksperymentalna, jazz poetry, ale też – a może przede wszystkim – hip hop; i węziej – jako pewien osobny współczesny podgatunek poezji o amerykańskiej proweniencji, silnie związany ze slamami poetyckimi[1] – tj. (...)
Fan fiction is defined by Lidia Gąsowska, the author of a book on the subject in Polish (and of many other related works), as a “form of pop culture disseminated via the mass media, consisting primarily of written works based on popular books, films, TV shows, comic books, and cartoons; they are created by fans of these works.”[1]
This definition contains three basic elements that tend to appear in other descriptions of the phenomenon. (...)
Fan fiction to, jak powiada Lidia Gąsowska, autorka polskiej monografii poświęconej zjawisku (jak i wielu innych prac tej tematyki dotyczących), „forma popkultury udostępniana za pośrednictwem mediów masowych; reprezentowana przede wszystkim przez utwory pisane na podstawie popularnych książek, filmów, seriali, komiksów, kreskówek; tworzą ją fani”[1]. (...)