Doktorantka interdyscyplinarnych studiów w Instytucie Filologii Polskiej UAM. Pracę magisterską poświęciła językowi poezji Eugeniusza Tkaczyszyna-Dyckiego. Interesuje się polską poezją współczesną, awangardami literackimi, teoriami mediów – z naciskiem na nowe media, filozofią. Wybrane publikacje: Lingwistyczny gwizd. „Chwytliwość języka” Bohdana Zadury, w: W wierszu i między wierszami. Szkice o poezji Bohdana Zadury, red. P. Śliwiński, Poznań 2013; Żywiąca semiotyka, „Czas Kultury” 2014, nr 5 (182); Uśmiechnij się! Usta-usta na martwym języku, czyli o(d)żywianie Wojaczka, w: Szkice do Wojaczka, red. P. Śliwiński, Kraków 2015; Rewolucja albo psikus: Radosław Jurczak grzmi, w: Rówieśnicy III RP. 89’+ w poezji polskiej, red. T. Dalasiński, R. Różewicz, Toruń 2015.
Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki is not a new media poet. All attempts at conversion, convergence, or interpretation notwithstanding, Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki is not a new media poet. The aesthetics of error, glitch poetry, noises, clusters, strings, and, of course, cybernetic aesthetic categories, all find some justification here. (...)
Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki poetą nowomedialnym nie jest. Niezależnie od wszelkich prób konwersji, konwergencji, interpretacji – Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki poetą nowomedialnym nie jest. Estetyka błędu, glitch poetry, szumy, zlepy, ciągi – owszem, cybernetyczne kategorie estetyczne znajdują tu swoje uzasadnienie. (...)