Domenico Talia is Professor of Computer Engineering at the University of Calabria. Among other things, he studies the creation and operation of new generation knowledge models, the presence and specifics of information in the cloud, and modeling tools; his citation index on Google Scholar exceeds 9,000 items. He graduated in Physics; however, more in general, the expression “Renaissance man” fits him very much. On one hand, he indulges in creative literary production: Il sole e il sangue (“The sun and blood”, a collection of short stories, 2014), Il colore del cielo e altre ipotesi (“The color of the sky and other hypotheses”, a collection of short stories, 2017), Brevi finestre (“Brief windows”, notes and excerpts, 2020). On the other hand, he also expresses himself critically on literary topics, as highlighted by the translated article: I dettagli (in)influenti in un racconto.
Domenico Talia – profesor inżynierii komputerowej na Uniwersytecie w Kalabrii, bada między innymi tworzenie i funkcjonowanie modeli wiedzy nowej generacji, obecność i specyfikę informacji w chmurze, narzędzia służące modelowaniu; jego indeks cytowań w Google Scholar przekracza 9000 pozycji. Ukończył fizykę, bardziej jednak pasuje do niego powiedzenie: człowiek renesansu. Niejako „na boku” tworzy literaturę piękną: Il sole e il sangue (Słońce i krew, opowiadania, 2014), Il colore del cielo e altre ipotesi (Kolor nieba i inne hipotezy, opowieści, 2017), Brevi finestre (Krótkie dialogi, notatki i fragmenty, 2020). Na „drugim boku” zajmuje go obszar humanistyki, w tym obszarze wypowiada się krytycznie, czego przejawem jest tłumaczony szkic: I dettagli (in)influenti in un racconto.
The article is an expression of appreciation for a way of reading that notices the smallest elements in a text, and the richness of the world it portrays.(...)
Szkic jest wyrazem uznania dla lektury, która dostrzega drobne elementy tekstu, jego świata przedstawionego. Przeciwstawiając sobie czytelnika, podążającego za główną linią opowieści, a zatem zanurzonego w akcję, temu odbiorcy, który się zatrzymuje, by przyglądać się detalom skrytym w fałdach utworu, widzi w tym drugim kogoś, kto w pełni odczuwa literacki sens.(...)