Graphs, maps, and trees: these three discrete yet interrelated figures are proposed for a history of literature by Franco Moretti, world-renowned comparativist and literary scholar, in the book he published in 2005. (...)
Wykresy, mapy, drzewa, to trzy osobne, a zarazem powiązane ze sobą formuły, które Franko Moretti, światowej sławy literaturoznawca i komparatysta, zaproponował historii literatury w swojej książce, wydanej po raz pierwszy w 2005 roku. (...)
The crucial role played by video games in contemporary culture is increasingly being noted by scholars of the phenomenon. Attention is being paid to the fact that aside from their obvious ludic and entertainment function, they also carry out other tasks and have a significant influence on other areas of contemporary art. (...)
The various meanings of the peculiar term “manifesto” all refer primarily to public declarations formulated clearly and directly, revealing one’s stance. A manifesto uncovers, lays bare, reveals, displays, makes accessible, but no doubt the best word to define what it in fact engages in is “betrayal.” The authors of manifestos betray their own views, but also betray the ones(s) to which they owe their allegiance – in betraying the “new” vision, they thus betray what is “old” – tradition. (...)
Kluczowa funkcja, jaką pełnią we współczesnej kulturze gry wideo, dostrzegana jest coraz częściej przez badaczy zjawiska. Zwraca się uwagę na fakt, że poza oczywistą funkcją ludyczną i rozrywkową, realizują one także inne zadania i mają istotny wpływ na pozostałe dziedziny dzisiejszej sztuki. (...)
At a moment when we have practically abandoned the practice of reading books – as the statistics on reading testify – and gloomy diagnoses are intensifying from both literary theoreticians and poets, the most important question facing literary studies turns out to be why we read at all. (...)
W momencie, gdy niemal porzuciliśmy praktykę lektury książek – o czym świadczą statystyki czytelnictwa – a ponure diagnozy wzmacniają zarówno teoretycy literatury, jak i poeci, najważniejszym pytaniem, z jakim mierzy się literaturoznawstwo, okazuje się to, dlaczego w ogóle czytamy. (...)
Znaczenia osobliwego terminu manifest wiodą przede wszystkim do publicznych deklaracji formułowanych jasno i wprost, ujawniających własne stanowisko. Manifest odkrywa, odsłania, ujawnia, ukazuje, udostępnia, ale zapewne najlepszym słowem na określenie tego, czym się faktycznie para, jest „zdradzanie”. (...)
Liryka polska powstająca po roku 1864, niegdyś lekceważona i uznawana za twórczość niedorównującą poezji wielkich poprzedników romantycznych, doczekała się ostatnimi czasy kilku interesujących egzegez, spośród których na plan pierwszy zdecydowanie się wybija monografia Tadeusza Budrewicza, krakowskiego uczonego, zatytułowana niepozornie i bezpretensjonalnie: Wierszobranie (druga połowa XIX wieku)[1]. (...)
Classical poetics is an area rich in traditions. It has been practiced by many outstanding scholars, yet whose voices are rarely to be heard outside the bounds of classical philology, boundaries maintained by the tradition of poetics itself. (...)