Teorie

George Eliot, George Henry Lewes and the Mechanisms of Literary Influence

In Lieu of an Introduction

Virginia Woolf has a resonant, often-quoted sentence in her famous essay on George Eliot from 20 November 1919, asserting that Middlemarch, for all of its flaws, was “one of the few English novels written for grown-up people.”[1] In a less frequently quoted passage grappling with the previously mentioned flaws, the most important British high-modernist author writes:

It is partly that her hold upon dialogue, when it is not dialect, is slack; and partly that she seems to shrink with an elderly dread of fatigue from the effort of emotional concentration. (...)

Pisanie bez słów: poetyka kontekstów Błoka

Timothy Williams

a b s t r a k t

Rozwód napełniał Danny’ego największym strachem, zawsze pojawiał się w jego myślach jako znak wymalowany czerwonymi literami, zakrytymi przez syczące jadowite węże […]. Najokropniejsze było to, że wyczuwał, jak rozwód – słowo, pojęcie czy też coś, co mu się objawiało w momentach zrozumienia – chodzi po głowach własnym rodzicom, czasem mgliste i dość odległe, kiedy indziej gęste, ciemne i przerażające niczym deszczowa chmura. (...)

Nie tylko do archiwum. Wokół literackiego zdarzenia i filmowego dokumentu

Piotr Pławuszewski

a b s t r a k t

Nie wykracza poza truizm stwierdzenie, że kultura filmowa, już od najwcześniejszych etapów swego rozwoju, na wielu płaszczyznach przenikała się z kulturą literacką. Ta ostatnia nierzadko pełniła w tym układzie funkcję edukatora (podpowiadając między innymi konwencje opowiadania, strategie narracyjne czy chwyty dramaturgiczne), dostarczycielki historii (olbrzymia przestrzeń zagadnień adaptacyjnych), ale też zwierciadła dla wielu zagadnień wykraczających poza sam wytwór pracy artystycznej (czego przykładem choćby refleksja nad publicznością literacką i filmową). (...)

Not Just for the Archive. On the Literary Event and Documentary Film

It is a truism to state that film culture, from the very earliest stages of its development, intersected with literary culture on many levels. The latter often functioned as an educator in this scheme (suggesting, among other things, storytelling conventions, narrative strategies, and dramaturgic devices), or supplied history (a gigantic realm of adaptation issues), but also worked as a mirror in many areas exceeding the bounds of the work of art itself (one example among many could be reflection on the audience for literature and film). (...)