„Pomiędzy przeżyciem i przeżyciem – maszyna do przeżywania, człowiek”
Jacek Dukaj, Po piśmie1
„Co możesz zrobić – obserwuj zmiany mód […] Może to tobie pierwszemu dane będzie spotkać Obcych”
Jacek Dukaj, Czarne oceany2
Jak czytać Po piśmie?
(...)
“From one experience to another – man, an experiencing machine”
Jacek Dukaj, After writing1
“What can you do? Follow new trends and fads (…)
Perhaps you will be the one who meets Aliens first”
Jacek Dukaj, Black oceans2
How to read After writing?
(...)
The problem of representing the world through literature has played a significant role in the history of the modern novel, attracting attention of authors, theorists and literary critics.
It is closely connected to aesthetic-literary, poetological, and normative issues; it also encompasses the philosophy of literature, relating to – at least in an implicative way – epistemological strategies and ontological assumptions of a given historical-cultural period1.
(...)
The personal documents published in the Archiwum Kobiet [Women’s Archives] series constitute exceptional editorial and publishing projects. The authors of the editorials, who found and read the 19th century manuscripts, equipped them with introductions, biographical notes, timelines, appendices and comments, at the same time resigning from modernising the texts and abandoning other editorial interventions.
(...)
“Sealed in a self-sufficient microcosm, the town and its countryside have boldly installed themselves at the very brink of eternity.”
(B. Schulz, Republic of Dreams)
A book by Jerzy Madejski, Poetologie postrukturalne.
(...)
Miasto to i kraina zamknęły się w samowystarczalny mikrokosmos, zainstalowały się na własne ryzyko na samym brzegu wieczności.
(B. Schulz, Republika marzeń)
Niedużych rozmiarów książeczka Jerzego Madejskiego Poetologie postrukturalne.
(...)
Dokumenty osobiste publikowane w serii Archiwum Kobiet to wyjątkowe przedsięwzięcia edytorskie i wydawnicze. Autorki opracowań, które odnalazły i odczytały dziewiętnastowieczne rękopisy, opatrzyły je wstępami, biografiami, kalendariami, aneksami, komentarzami, zrezygnowały z modernizacji zapisów i innych edytorskich ingerencji, zachowując wszelkie „indywidualne cechy osoby piszącej: nawyki językowe, wahania pióra, umiejscowienie dopisków”1.
(...)
Problem literackiej reprezentacji świata odgrywał zasadniczą rolę w dziejach powieści nowożytnej, skupiając na sobie uwagę samych pisarzy, teoretyków gatunku i krytyków literackich. Wiązał się on ściśle z zagadnieniami estetyczno-literackimi, poetologicznymi, normatywnymi, obejmował też sferę filozofii literatury, odnosząc się – przynajmniej w sposób implikowany – do strategii epistemologicznych i przeświadczeń ontologicznych, obowiązujących w danym okresie historyczno-kulturowym1.
(...)
Teoria przekładu nie ma najlepszej prasy. Obydwa człony składające się na nazwę tej gałęzi wiedzy z różnych przyczyn traktowane są z rezerwą, a ich zestawienie raczej pogłębia, niż usuwa wątpliwości. Już samo tłumaczenie – w podstawowym, praktycznym wymiarze – jest zjawiskiem, które nawet w humanistyce często pomija się milczeniem.
(...)
The theoretical study of translation doesn’t enjoy wide renown. Both branches of research which comprise this field are, for a range of reasons, treated with some reserve, and their juxtaposition does more to deepen than to remove doubts.
(...)