“Context Stinks!”
Rita Felski
We publish Polish translation of Rita Felski’s “Context Stinks!”, New Literary History, Volume 42, Number 4, Autumn 2011, pp. 573-591. Published by Johns Hopkins University Press.
We publish Polish translation of Rita Felski’s “Context Stinks!”, New Literary History, Volume 42, Number 4, Autumn 2011, pp. 573-591. Published by Johns Hopkins University Press.
na stole stoi woda w garnuszku
a może garnuszek z wodą
(garnuszek wody?)
[…]
(on the table stands water in a pot / or perhaps a pot with water / (a pot of water?)
Tadeusz Różewicz, “Woda w garnuszku, Niagara i autoironia”
(Water in a Pot, Niagara and Self-Irony)
(in Zawsze fragment [Always Fragment], Wrocław 1996, p. (...)
Niniejszy tytuł to niezbyt subtelna prowokacja, która – muszę zaznaczyć – nie jest mojego autorstwa. Czy istnieje jakieś słowo, które byłoby bardziej wszechobecne w badaniach literackich i kulturowych, słowo, które solenniej przywołujemy, gorliwiej bierzemy w obronę, takie, któremu nabożniej się kłaniamy? (...)
Rozumienie tekstu nigdy nie jest rozumieniem tego, co chciało się rozumieć
– na tym polega zasadnicza negatywność doświadczenia hermeneutycznego[1].
Hermeneutyka ponowoczesna, zwana także radykalną, wyrasta w znacznej mierze z refleksji postmodernistycznej. (...)
na stole stoi woda w garnuszku
a może garnuszek z wodą
(garnuszek wody?)
[…]
Tadeusz Różewicz, Woda w garnuszku, Niagara i autoironia
(Zawsze fragment, Wrocław 1996, s. 65)
Artykuł ten nawiązuje do badań skupionych wokół problemu składni poetyckiej w wierszu wolnym (nienumerycznym). (...)
Wisława Szymborska’s poem “Wszystko” (Everything) is an example of a work exceptionally filled with content.[1] On a first reading, the text appears to many readers to be a simple reflection on semantics, the meaning of words, the boundaries of language – and, by implication, the boundaries of knowledge. (...)
Małe, śląskie, czarne
Te trzy słówka są parafrazą pamiętnej triady Brudny, zły i brzydki. Przywołuję tytuł przeboju Ennio Morricone (z filmu w reżyserii Sergio Leone) jako muzyczny emblemat „spaghetti westernu”, włoskiej imitacji koronnego gatunku amerykańskiego kina, niegdyś budzącej oburzenie, a potem uznanej za zapowiedź antywesternu, a nawet dekonstrukcję klasycznej formy. (...)
Wiersz Wszystko Wisławy Szymborskiej to przykład utworu wyjątkowo nasyconego treścią[1]. Tekst w pierwszym odbiorze często wydaje się prostą refleksją nad semantyką, znaczeniem słów, granicami języka – a co za tym idzie granicami poznania. (...)
Contemporary polemics about the autonomy and function of literature are concentrated, speaking in the broadest terms and therefore naturally oversimplifying, between two positions that differ in their definition primarily of literature’s status and role. (...)