Justyna Michalik-Tomala
A b s t r a k t
Artykuł jest próbą analizy akcji Multipart jako formy i zarazem modelu eksperymentalnego archiwum. Archiwum będącego z jednej strony zbiorem i materializacją idei, wcześniejszych doświadczeń i konkretnych inspiracji Kantora, z drugiej zaś archiwum stanowiącego równie „artystyczny” zapis codzienności nabywców i „użytkowników” tych osobliwych dzieł. Interesującą mnie kwestią jest między innymi pytanie o to, w jakim stopniu Multipart mógł stanowić dla Kantora inspirację czy też impuls do procesu wytwarzania „żywego archiwum” swojej twórczości, któremu z całą determinacją oddał się pod koniec życia. Istotnym kontekstem dla moich rozważań jest ówczesna działalność krytyków tworzących Galerię Foksal, którzy w publikowanych tekstach krytyczno-teoretycznych zarówno podejmowali tematy związane ze sposobem prowadzenia galerii sztuki, jak i stawiali pytania o dokumentację czy galerię jako „żywe archiwum”.